Jedan od prvih lekova za teže i uznapredovale oblike multiple skleroze - Dirucotide, prolazi kroz završne kliničke studije. Za razliku od fingolimoda (koji se takodje testira za lečenje uznapredovalih oblika MS) do sada nije pokazao neželjene efekte kao što su: simptomi slični gripu, zamor i rak kože.
Dirucotide (MBP8298) je sintetički peptid od 17 aminokiselina koji sadrži sekvencu indentičnu delu mijelinskog bazičnog proteina (MBP). Sekvenca dirocotida je povezana sa autoimunim procesom kod multiple skleroze koji se odnosi na odredjene gene u vezi sa imunim odgovorom - HLA tip DR2 i-ili DR4. Osobe obolele od multiple skleroze koje poseduju ove gene čine 65-75% obolelih.
Mehanizam delovanja ovog leka je pokretanje ili povraćaj imunološke tolerancije na postoječi imuni odgovor (napad), kao rezultat visokih doza peptida koji se periodično daje intravenski. Zbog toga, potencijalna korist ovog leka kod svake obolele osobe, očekuje se da će biti povezana sa ulogom koju taj peptid ima kod svakog pojedinačnog pacijenta. Stepen imunomodulacije će zavisiti od odnosa izmedju peptida, HLA molekula i T-ćelija.
Rezultati II faze kliničke studije, objavljeni 2006. u "European Journal of Neurology", pokazali su da dirucotide odlaže srednje vreme progresije bolesti za 5 godina (u odnosu na placebo) kod progresivne multiple skleroze odn. pacijenata sa HLA tipovima DR2 i-ili DR4.
Biomsmedical
BioMS Medical Corp.
2008/12/29
Alemtuzumab II faza
Ova vest koja je preuzeta sa sajta rts-a izazvala je mnogo komentara i nade kod obolelih od multiple skleroze. Zbog toga moram da napomenem da je lek tek u II fazi ispitivanja, tako da će se tek videti kroz nekoliko godina da li će biti odobren kao lek za tretiranje MS.
2008/12/26
"alemtuzumab"
Lek protiv leukemije "alemtuzumab" može da spreči posledice multipleks skleroze i podstakne regeneraciju moždanog tkiva, pokazali su rezultati istraživanja naučnika sa univerziteta "Kembridž".
"Alemtuzumab" je tokom ispitivanja kod pacijenata smanjio broj napada i omogućio povratak izgubljenih funkcija tako što je verovatno podstakao regeneraciju moždanog tkiva.
Radi se o leku koji bi, ukoliko se dovoljno rano primeni, mogao da zaustavi napredak multipleks skleroze i povrati izgubljene funkcije, podstičući regeneraciju oštećenog moždanog tkiva, istakao je doktor Alasdejr Kols, rukovodilac dela istraživanja, čiji rezultati tek treba da budu potvrđeni dodatnim ispitivanjima koja su u toku.
Multipleks skleroza je neizlečivo oboljenje centralnog nervnog sistema od koga boluje 2,5 miliona ljudi u svetu.
Uništavanje mijelina, supstance koja obavija nervne ćelije i obezbeđuje brzi prenos nervnih signala, dovodi kod obolelih do lakših ili težih posledica, pre svega do gubitka vida i pokretljivosti.
preuzeto
http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/14/Nauka/23718/Lečenje+multipleks+skleroze+.html
"Alemtuzumab" je tokom ispitivanja kod pacijenata smanjio broj napada i omogućio povratak izgubljenih funkcija tako što je verovatno podstakao regeneraciju moždanog tkiva.
Radi se o leku koji bi, ukoliko se dovoljno rano primeni, mogao da zaustavi napredak multipleks skleroze i povrati izgubljene funkcije, podstičući regeneraciju oštećenog moždanog tkiva, istakao je doktor Alasdejr Kols, rukovodilac dela istraživanja, čiji rezultati tek treba da budu potvrđeni dodatnim ispitivanjima koja su u toku.
Multipleks skleroza je neizlečivo oboljenje centralnog nervnog sistema od koga boluje 2,5 miliona ljudi u svetu.
Uništavanje mijelina, supstance koja obavija nervne ćelije i obezbeđuje brzi prenos nervnih signala, dovodi kod obolelih do lakših ili težih posledica, pre svega do gubitka vida i pokretljivosti.
preuzeto
http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/14/Nauka/23718/Lečenje+multipleks+skleroze+.html
2008/12/08
2008/08/09
Lečenje multiple skleroze
Postojeći tretmani za MS
MS kao kompleksno oboljenje zahteva isti takav pristup lečenju. Iako ne postoji lek za MS, mnogi lekovi i terapije se koriste za tretiranje različitih simptoma ove bolesti. Standarndna praksa je bila da se sačeka sa terapijom dok se ne pojavi akutno pogorsanje dva ili više puta. Medjutim, nedavne studije sugerisu da rana terapija kod MS može pomoći u tome da se smanje oštećenja nervnog sistema, a postoji i mogućnost da se uspori progresija bolesti.
U protekloj deceniji postali su nam dostupni lekovi koji smanju broj napada ili čak mogu usporiti napredovanje bolesti. Tako, postala je praksa da se terapija lekovima koji modifikuju bolesti započne što pre nakon definitivne dijagnoze relapsno-remitentne MS. Sa kojom terapijom početi zavisi od individualnih faktora, uključujući tok i težinu bolesti. Opcije su sledeće:
- Lekovi koji modifikuju bolest: Za sada posti 6 odobrenih lekova za modifikaciju bolesti kod MS:
- ABCR terapija: 4 leka su odobrena za tretiranje relapsno-remitentne forme MS. To su: interferon beta 1-a (Avonex, Rebif), interferon beta 1-b (Betaseron) i glatiramer acetat (Copaxone). Svaki od ovih lekova smanjuje broj i ozbiljnost napada MS, a neki mogu i usporiti napredovanje bolesti. Lekovi se primenjuju ili potkožnim injekcijama (Betaseron, Rebif, Copaxone), ili intramuskularnim (Avonex). Interferoni su proteini našeg organizma koji učestvuju u borbi protiv virusa. Jos uvek naučinici nisu sigurni na koji način interferoni deluju kod MS, ali svi se slažu da štite centralni nervni sistem od imunog odgovora organizma.
- Tysabri (natalizumab): Bio je odobren za lečenje relapsne forme MS u smanjivanju frekvencije kliničkih relapsa. Ipak povučen je iz upotrebe kada su se pojavili retke komplikacije - PML - progresivna multifokalna leukoencefalopatija. U junu 2006. FDA je ponovo odobrila Tysabri kao monoterapiju kod relapsne forme MS. Lek se pokazao dobar u sprečavanju napredovanja onesposobljenosti pacijenata, kao i u smanjivanju frekvencije relapsa. Ipak, potrebno je proći poseban monitoring pre primene ovog leka www.tysabri.com
- Novantron (mitoxantron): odobren je za tretiranje sekundarno-progresivne, progresivno-relapsne i primarno-progresivne forme MS. Novantron je primarno bio namenjen lečenju maligniteta, ali se u medjuvremenu pokazao kao dobar lek kod smanjivanja relapsa i usporavanja napredovanja MS. Primenjuje se intravenski i pretpostavlja se da deluje tako sto utiče na supresiju imunog sistema.
- Steroidi: Pre pojave lekova koji moderišu bolest, steroidi su bili lekovi prvog izbora za MS. Oni se i danas koriste što dovodi do smanjenja zapaljenja kod tretmana akutnih napada. Često se prepisuju visoke doze ovih lekova intravenozno. Neki od njih su: dexametazon (Decadron), methylprednisolone (Solu-Medrol) i prednison (Deltasone).
- Plazmafareza (zamena plazme): Ova vrsta terapije se obično razmatra kod 10% pacijenata koji nisu dobro reagovali na terapiju steroidima. Kod plazmafareze zamenjuje se tecni deo krvi pacijenta (plaZma) koji sadrži antitela za koje se pretpostavlja da napadaju mijelin.
- Komplemetarna i alternativna terapija: Osobe sa MS-om mogu koristiti i ovu vrstu terapije radi smanjenja nekih simptoma bolesti. Kao sto je obično slučaj sa ovom vrstom terapije, veoma je teško proceniti njen učinak. Neki oblici koji privlače pažnju naučnika su suplementacija vitaminom D i vitaminima antioksidantima, dijete sa malom količinom zasićenih masti i visokim količinama masnih kiselina.
- Terapije budućnosti: Istraživanja su usmerena na nekoliko novih terapijskih opcija koje mogu uticati na progresiju MS. Neke od njih su:
- Imunoterapija: Zbog povezanosti MS sa imunim sistemom, proučavaju se lekovi i tehnike koje bi smanjile imuni odgovor i kontrolisali tok bolesti.
- Remijelinizacija: Posebno je važno pronaći način da dodje do reverzije oštećenja mijelina i stimulacije novog tkiva. Za sada, samo studije na životinjama pokazuju da supstance koje zovemo monoklonalna antitela, mogu pomoći u remijelinizaciji.
- Manipulacija imunim sistemom: Ovaj pristup uključuje uništavanje ili onemugućavanje ćelija koje napadaju mijelin.
Kako se dijagnostikuje multipla skleroza?
Kako se dijagnostikuje multipla skleroza?
Ne postoji pojedinačni test za dijagnostiku MS, što je čini teškom bolesti za dijagnostikovanje. Simptomi mogu da imitiraju brojna stanja i mogu se menjati u zavisnosti od područja centralnog nervnog sistema koji je zahvaćen gubitkom mijelina. Simptomi takodje variraju od osobe do osobe, a takodje i iz dana u dan kod iste osobe. Neki rani simptomi multiple skleroze su:
- Slabost ili utrnulost različitih delova tela, obično ekstremiteta.
- Neočekivana slabost, vrtoglavica i zamor.
- Zamagljen vid, duple slike ili slepilo.
Ostali simptomi mogu biti:
- Mišićni spazam (ukočenost mišića)
- Oštećenje čula dodira i sposobnosti da se osete razlike u temperaturi i bolu na dodir
- Problemi sa ravnotežom i koordinacijom
- Tremor (podrhtavanje)
- Problemi sa govorom
- Problemi kontrolisanja pažnjenja bešike i debelog creva
- Seksualni problemi
- Depresija
- Srednje izraženi problemi pri koncentraciji, pažnji, pamćenju i proceni.
- Blag do jako izražen bol
- Osetljivost na vrućine
Da bi se dijagnostikovala multipla skleroza koriste se brojni načini i testovi koji često pomažu i u eliminisanju ostalih mogućih uzroka:
- Anamneza stanja: Lekar uzima podatke o istoriji bolesti pacijenta, porodičnoj istoriji i pažljivo postavlja pitanja pacijentu o njegovim simptomima, njihovom trajanju i početku.
- Fizikalni (neurološki) pregled: Obuhvata testove koji će pokazati u kakvom su stanju nervi i mišići. Lekar obraća pažnju na slabost u specifičnim delovima tela, nekoordinisanim pokretima očiju, problemima sa ravnotežom, vidom i govorom.
- Magnetna rezonanca (MRI): Ako lekar posumnja na ovo stanje, sledeći korak su dodatni dijagnostički testovi, počevši sa magnetnom rezonancom. Kod multiple skleroze skenira se mozak ili kičmena moždina u zavisnosti od simptoma koje je lekar utvrdio. Na slici koja se dobije uočljive su mrlje odn. ožiljci na centralnom nervnom sistemu gde je mijelin uništen. Ta polja se označavaju kao plakovi (plaques). Pošto i ostala stanja i poremećaji mogu dati istu sliku na skeniranju magnetnom rezonancom, ona sama ne može dati definitivnu dijagnozu, ali se lekari primarno oslanjaju na MRI kako bi videli sumnjive lezije.
- Cerebrospinalna tečnost: Može se uzeti uzorak cerebrospinalne tečnosti - likvora. Kod ovog testa ispituju se abnormalnosti povezane sa multiplom sklerozom, kao što su: povećanje belih krvnih ćelija i velika količina antitela tipa imunoglobulina G.
- Evocirani potencijali (EP): Ovi elektronski testovi mere brzinu nervne sprovodljivosti. Najčešće se koriste: vizuelni, auditivni i senzitivni evocirani potencijali. Oni ukazuju na ove puteve koji se tada mogu detektovati kao oštećena polja u mozgu.
Ne postoji pojedinačni test za dijagnostiku MS, što je čini teškom bolesti za dijagnostikovanje. Simptomi mogu da imitiraju brojna stanja i mogu se menjati u zavisnosti od područja centralnog nervnog sistema koji je zahvaćen gubitkom mijelina. Simptomi takodje variraju od osobe do osobe, a takodje i iz dana u dan kod iste osobe. Neki rani simptomi multiple skleroze su:
- Slabost ili utrnulost različitih delova tela, obično ekstremiteta.
- Neočekivana slabost, vrtoglavica i zamor.
- Zamagljen vid, duple slike ili slepilo.
Ostali simptomi mogu biti:
- Mišićni spazam (ukočenost mišića)
- Oštećenje čula dodira i sposobnosti da se osete razlike u temperaturi i bolu na dodir
- Problemi sa ravnotežom i koordinacijom
- Tremor (podrhtavanje)
- Problemi sa govorom
- Problemi kontrolisanja pažnjenja bešike i debelog creva
- Seksualni problemi
- Depresija
- Srednje izraženi problemi pri koncentraciji, pažnji, pamćenju i proceni.
- Blag do jako izražen bol
- Osetljivost na vrućine
Da bi se dijagnostikovala multipla skleroza koriste se brojni načini i testovi koji često pomažu i u eliminisanju ostalih mogućih uzroka:
- Anamneza stanja: Lekar uzima podatke o istoriji bolesti pacijenta, porodičnoj istoriji i pažljivo postavlja pitanja pacijentu o njegovim simptomima, njihovom trajanju i početku.
- Fizikalni (neurološki) pregled: Obuhvata testove koji će pokazati u kakvom su stanju nervi i mišići. Lekar obraća pažnju na slabost u specifičnim delovima tela, nekoordinisanim pokretima očiju, problemima sa ravnotežom, vidom i govorom.
- Magnetna rezonanca (MRI): Ako lekar posumnja na ovo stanje, sledeći korak su dodatni dijagnostički testovi, počevši sa magnetnom rezonancom. Kod multiple skleroze skenira se mozak ili kičmena moždina u zavisnosti od simptoma koje je lekar utvrdio. Na slici koja se dobije uočljive su mrlje odn. ožiljci na centralnom nervnom sistemu gde je mijelin uništen. Ta polja se označavaju kao plakovi (plaques). Pošto i ostala stanja i poremećaji mogu dati istu sliku na skeniranju magnetnom rezonancom, ona sama ne može dati definitivnu dijagnozu, ali se lekari primarno oslanjaju na MRI kako bi videli sumnjive lezije.
- Cerebrospinalna tečnost: Može se uzeti uzorak cerebrospinalne tečnosti - likvora. Kod ovog testa ispituju se abnormalnosti povezane sa multiplom sklerozom, kao što su: povećanje belih krvnih ćelija i velika količina antitela tipa imunoglobulina G.
- Evocirani potencijali (EP): Ovi elektronski testovi mere brzinu nervne sprovodljivosti. Najčešće se koriste: vizuelni, auditivni i senzitivni evocirani potencijali. Oni ukazuju na ove puteve koji se tada mogu detektovati kao oštećena polja u mozgu.
Pretplati se na:
Postovi (Atom)
